Кочани се уште живее во сенка на трагедијата во дискотеката „Пулс“, а болката и неверувањето се присутни на секој чекор. Во оваа тешка ситуација, семејствата на жртвите и повредените се обидуваат да најдат утеха и правда.
Но, постои уште една група луѓе чија судбина е обвиена со тага и несигурност – семејствата на притворените членови на обезбедувањето.
Нена Димитријева, сопругата на Столе Боја, еден од притворените, јавно ја изнесе својата тешка приказна. Таа раскажува за нејзините малолетни деца кои не можат да разберат каде е нивниот татко.
„Од работа се уште не е дојден? – Тато изгорел, а ти мамо не ми кажуваш, ме лажеш!“, се зборовите кои ја раскинуваат нејзината душа. Како да им објасни дека нивниот татко не е меѓу починатите, туку е зад решетки, иако таа кобна ноќ спасил безброј детски животи?
Нена со болка констатира дека Кочани е поделен. Додека едни маршираат за починатите, други протестираат за слобода на обезбедувањето.
Но, таа нагласува дека од денот на погребот, секој ден излегуваат да им оддадат почит на жртвите и повредените, барајќи праведно обвинување и судење за да се пронајдат вистинските виновници.
Таа ја опишува и ужасната состојба во која нејзиниот сопруг се вратил дома по пожарот – исцрнет, со изгорена облека, исплукувајќи крв, откако цела вечер влегувал и излегувал од дискотеката за да ги спасува децата. На крајот и самиот завршил во болница на кислородна поддршка.
Сега, во притвор, Столе секојдневно се бори со траумите. „При секоја посета ми кажува дека со секое затварање на очите ги слуша пискањата на децата, сликата се враќа пред неговите очи. Се гуши“, раскажува Нена, прашувајќи дали неговиот случај е ист како и на другите осомничени кои таа ноќ спиеле дома.
Сопругата на притворениот член на обезбедувањето апелира до совеста на државата, прашувајќи дали некој може да ја замисли неговата состојба и состојбата на другите членови на обезбедувањето кои, како што вели таа, можеле да се тргнат настрана кога избувнал пожарот, но останале до последен момент да спасуваат човечки животи.
Таа бара тие да бидат со своите деца кои сега им се најпотребни за нивната психичка состојба.
Нена Димитријева завршува со порака дека доколку нејзиниот сопруг и другите членови на обезбедувањето имаат вина според законот, тие треба да сносат одговорност, но не на ваков „неморален начин“.
Каква е неговата психичка состојба? Послем таа ноќ,затворен во 4 ѕида,кога цело Кочани е со психолошка помош ! Во каква состојба ќе дојде дома?
Се уништувам од самата помисла дека би можело и он да биде меѓу починатите или тогаш ќе беше прогласен како херој ?
Јас како сопруга на еден од обезбедувањето, морам јавно да ја кажам состојбата на мојот сопруг.
Тоа кобно утро дома пристигна плачејки,целиот исцрнет,со црни раце ,изгорена облека и патики. Исплукувајќи крв и црнило.Покриен со нечие ќебе дадено од болницата.Плачејќи и викајќи кажуваше за страшната трагедија..Плачејќи ја опишуваше трагедијата и состојбата на неговите блиски пријатели..
Како цела вечер влегувал и излегувал да ги спасува децата На крајот е однесен во болница на кислородна поддршка
При секоја посета во приворот во кој се наоѓа,ми кажува дека со секое затварање на очите ги слуша пискањата на децата , сликата се враќа пред неговите очи.Се гуши
Дали е ист случај како и другите осомничени (потписници на документи) кои таа ноќ си спиеле дома ? Дали има некој совесен во оваа држава ?
Дали некој може да ја замисли неговата состојба,состојбата и на другите членови од обезбедувањето ?
Кога избувнал пожарот,можеле да се тргнат настрана,но тие до последен момент влегувале и спасувале човечки животи
Дозволете им да бидат дома со нивните дечиња,тие им се потребни сега за нивната психичка состојба !
Ако имаат било каква вина по закон, нека сносат одговорност,тоа немора да биде на ваков неморален начин !!!
