Една баба одгледала 3 внуци кој ги изгубиле мајката и таткото во несреќа. Бабата била верник, па секој вторник, четврток и сабота одела во црква.
Во четвртокот бабата отишла во црква и ги оставила внуците во својот дом, едниот на 13. години, другиот на 4. години и најмалечкиот на 2 години и 8 месеци.
Ги бакнала и рекла: штом заврши службата, ќе си дојдам дома. И таа отишла во црква. 2-годишното бебе што си играло земала игла со која што бабата плетела и ја стави во штекер и бил електрициран! Постарите браќа, во обид да им помогнат на најмалите, го грабнаа детето но и тие и исто така беа електрицирани, тројцата го потрошиле животот обидувајќи се да си помогнат еден на друг. Соседите откриле што се случило и повикале брза помош, но децата веќе биле мртви кога пристигнала помош.
Бабата пристигнала од црква, каде била информирана за тоа што се случило, побрзала во болницата, ги нашла своите деца, веќе покриени со бели чаршафи.
Бабата клекнала на колена и почнала да се моли. „Господи Исусе, не отидов на прошетка, бев во твојата куќа за да ти се поклонам, ги оставив децата на твоја грижа, зошто ова зло ги снајде моите внуци Господ?“
Како што се молеше, децата повторно почнале да дишат, докторите биле вчудоневидени и без одговори бидејќи децата пристигнаа мртви во болницата.
Докторите се обиделе да најдат објаснување, но не можеле и рекле: „Како е можно ова? Децата се вратија во живот!!!“
Низ солзи бабата рекла: „Не се сомневајте во Бога, само верувајте и чудото се случува!“
