Ништо толку монструозно и несфатливо не се случило во дотогаш мирната Југославија. Немало весник што не пишувал секојдневно за „најмонструозното злосторство на сите времиња“, за Шефка се зборувало и прераскажувало, ја викале „Жена-монструм“ и „Пантерот од Камењача“.
Иако во СФРЈ беше означена како ѕвер, сепак приказната е полна со противречности и недоследности…
За Шефка Хоџиќ се зборувало дека е најубавата жена во околината. Крупна, со полни усни, бел тен и црна коса, таа живеела сосема нормален и обичен живот чија среќа ја нарушил само еден факт – Шефка никако не можела да забремени и да има дете.
И, токму тоа, во регионот во кој сè уште владееле старите обичаи, според кои е еднакво на грев ако жената не може да роди, бил почетокот на приказната за едно од најмонструозните злосторства на поранешна Југославија.
Монструозно злосторство кое никој не можел да го објасни
Според општоприфатената верзија, на 7 октомври 1969 година, недалеку од Јусиќ, на потокот Камењача во Босна, Шефка Хоџиќ ја чекала својата пријателка Алија Хасановиќ, која се враќала од соседното село Анѓелиќи, ја убила со три истрели од пиштол, со нож и го отворила стомакот и го извадила дете. Телото на Алија го сокрила во некоја нива, под бала со сено. Таа го однела детето дома, но тоа не преживеало.
Кога било откриено телото на Алија, полицијата не знаела од каде да почне. Едноставно, никому не му било јасно кој и зошто може да направи такво кривично дело. На вистинската трага укажал патологот Милан Вушиќ, кој ја поставил тезата дека делото го извршила неплодна жена која сакала дете.
– Дете од утробата на мајката можел да го грабне само некој кој премногу го сакал и не можел да го има. Треба да барате жена која има дете, а не го родила, рекол тој.
Вака насочена, полицијата ги проверила сите жени од тој крај кои се породиле тој ден и открила дека Шефка веќе го пријавила раѓањето и смртта на нејзината ќерка. Со гинеколошки преглед, пак, е утврдено дека Шефка никогаш не родила дете, ниту, пак, била бремена.
Тогаш Шефка признала се, освен дека ја убила Алија. Дури и кога во нејзината куќа биле пронајдени дукати и прстените на починатата и крвав нож, таа тврдела дека е невина.
Филмско судење
Судењето на Шефка и Авдија Хоџиќ, нејзиниот зет, кој бил обвинет како соучесник затоа што Шефка му го дала пиштолот да го сокрие, се одржало пред Окружниот суд во Тузла, во вжештена атмосфера, бидејќи многумина ја барале главата на Шефка.
Првиот бранител на Шефка бил познатиот белградски адвокат Тома Фила. Тој на крајот го напуштил нејзиниот случај поради конфликт на интереси, но бил адвокат на нејзиниот зет Авдија Хоџиќ, а како бранител на Шефка дошол неговиот татко Филота Фила.
Пресудите се донесени на 25 мај 1970 година – Шефка е осудена на смрт со стрелање, а Авдија на пет години затвор.
Сепак, тоа не бил крајот на приказната! Благодарение на адвокатот за тоа време се случило чудо, процесот бил обновен и истата година на 18 септември Шефка добила нова казна – смртната казна беше заменета со 20 години затвор…
Дали Шефка е наместена?
Години подоцна се појавија наводи кои го направија целиот случај контроверзен. Имено, Шефика на судењето го негирала делото, тврдејќи дека ја познава само Алија, а детето и го донел некој друг дома, велејќи и таа да се грижи за него. За убиството на Алија дознала дури следниот ден, но и тогаш не ги знаела деталите, па не го поврзала случајот.
– Ја познавав Алија, добро, знаев дека е бремена и ќе има дете, таа ми беше пријателка, како можев да ја убијам, рекла Шефка на судењето.
Мештаните зборувале дека лицето кое и го дало детето на Шефка, а кое таа до крај одбивала да го именува, бил нејзиниот сопруг Неџиб или еден од нејзините најблиски роднини. Семејството Хоџиќ го продало имотот и за време на судењето од селото Јусиќ се преселило во Калесија кај Тузла.
Денеска целиот случај е обвиен со мистерија, а исто така и судбината на Шефка. Познато е дека добила предвремено ослободување од затвор и била ослободена во 1983 година. Оттогаш ништо не се знае за неа.
Гласините говорат, иако никогаш не е официјално потврдено, дека по излегувањето од затвор го променила идентитетот, се омажила, па дури и родила дете. Наводно извесен период живеела со сопругот некаде во Војводина, а денес, се вели, е во странство и е сопственик на фирма. Ниту една од овие информации никогаш не е официјално потврдена.
