Додека на картата на нашата земја се исцртуваа и се исцртуваат нови автопати и експресни патишта, една витална артерија, крвотокот што треба да го поврзе главниот град со историското, економското и културното срце на Македонија, Пелагонија, долги години остана алармантно заборавена.
Потребата од брзо, безбедно и модерно патно поврзување на Скопје и Велес со Прилеп и Битола не е само прашање на инфраструктура; таа е прашање на национална стратегија, прашање на ум, економски разум и исправување на една долгогодишна неправда кон регионот кој отсекогаш бил столб на македонската државност.
Моменталната патна врска, особено на потегот од Фариш преку планинскиот превој Плетвар до Прилеп, е слика за сите инфраструктурни пропусти од минатото. Овој пат со две ленти, некаде и со три, но преполн со остри кривини, бавни камионски композиции и постојани колони, е тесно грло кое го гуши протокот на луѓе и стока. Во 21. век, патувањето од Скопје до Битола, двата најголеми града во државата (со Велес и Прилеп помеѓу себе), сѐ уште е непредвидлива авантура која може да потрае и до три часа. Изградбата на експресниот пат Градско – Фариш и почетокот на изградбата на автопатското решение од Прилеп до Битола се чекори во вистинска насока, но динамиката мора да биде немилосрдна, а визијата комплетна, мора да има целосно автопатско или експресно поврзување од Скопје, преку Велес и Прилеп до Битола.
Целиот текст од колумната на Илија Димовски може да го прочитате на МКД.мк
