Иранскиот министер за надворешни работи, Абас Арагчи, првпат јавно призна дека нуклеарните постројки на земјата претрпеле сериозни оштетувања по американско-израелските напади, спротивно на претходните тврдења на врховниот лидер, ајатолахот Али Хамнеи, кој тврдеше дека нападите немале значително влијание врз нуклеарната програма.
Иранската организација за атомска енергија сè уште ги утврдува вистинските размери на штетата, додека Вашингтон и Тел Авив ги опишуваат нападите како голем стратешки успех. Американскиот претседател Доналд Трамп тврдеше дека се „целосно уништени три објекти“, но Пентагон процени дека иранскиот нуклеарен развој е одложен само за неколку месеци, а не за години.
По нападите врз постројките во Фордоу, Натанз и Исфахан, Иран ги прекина преговорите со САД, а иранскиот парламент изгласа и прекин на соработката со Меѓународната агенција за атомска енергија (МААЕ), со што се оневозможува пристапот на меѓународните инспектори.
Во меѓувреме, американската администрација наводно разгледува понуда вредна 30 милијарди долари како поддршка на цивилниот нуклеарен сектор на Иран, заедно со делумно укинување на санкциите, со цел враќање на Техеран на преговарачката маса. Арагчи изјави дека владата го преиспитува својот дипломатски пристап, водејќи се исклучиво од интересите на иранскиот народ.
Според европски разузнавачки извори, главните резерви на високообогаќен ураниум (408 килограми) не се наоѓале на локациите што беа цел на нападот, туку биле претходно преместени. Штетата во Фордоу е оценета како „обемна, но не и целосна“, што сугерира дека и покрај сериозните последици, нуклеарниот капацитет на Иран не е целосно неутрализиран.
