Папата Франциско почина денеска на 89-годишна возраст, потврди Ватикан. Тој почина еден месец откако беше отпуштен од болницата каде што се лекуваше пет недели од инфекција која прерасна во билатерална пневмонија.
Папата е роден како Хорхе Марио Бергољо на 17 декември 1936 година во Буенос Аирес, во семејство на италијански имигранти со пет деца.
Како млад, тој разви плеврит и мораше да му биде отстранет дел од едното белодробно крило, поради што во текот на животот имал компликации со белодробна болест. Зборуваше шпански, италијански, а делумно знаеше и германски. Тој беше познат и како добар готвач, љубител на операта, фудбалот, грчките класици, Шекспир и Достоевски.
Бергољо дипломира хемиска технологија, но подоцна се одлучи за свештеничка вокација и влегува во семинаријата. Своите хуманитарни студии ги завршува во Чиле, а во 1963 година, по враќањето во Буенос Аирес, дипломира филозофија на Филозофскиот факултет на колеџот „Сан Хозе“ во Сан Мигел.
Следните две години предава литература и психологија на колеџот „Имаколата“ во Санта Фе, а во 1966 година ги предава истите предмети на колеџот „Салваторе“ во Буенос Аирес.
Од 1967 до 1970 година студира теологија на Теолошкиот факултет на колеџот „Сан Хозе“ во Сан Мигел. Тој е ракоположен за свештеник на 13 декември 1969 година, а во рамките на Здружението на Исус го помина својот трет мандат од 1970 до 1971 година во Алкала де Енарес, Шпанија, а на 22 април 1973 година ги дава последните завети.
Помеѓу 1980 и 1986 година, тој беше ректор на колеџот и на Филозофско-теолошкиот факултет и свештеник во епархијата Сан Мигел. Во март 1986 година замина во Германија за да ја заврши својата докторска дисертација, по што претпоставените го сместиле во колеџот „Салваторе“, од каде што бил преместен во црквата на Срце Исусово во градот Кордоба, каде што служел како духовен директор и исповедник.
Папата Јован Павле Втори го назначува за помошен епископ на Буенос Аирес на 20 мај 1992 година, а на 27 јуни истата година добива епископски ордени во катедралата во Буенос Аирес.
Тој беше назначен за коадјутор надбискуп на Буенос Аирес на 3 јуни 1997 година, а на 28 февруари 1998 година, по смртта на кардиналот Карацин, го наследи во архиепископијата. Како архиепископ патува со јавен превоз, а наместо во епископската палата, живее во стан под кирија, поради што го доби прекарот „кардинал на сиромашните“.
Од ноември 2005 до ноември 2011 година, тој беше претседател на аргентинската епископска конференција. Беше член на Комисијата за Латинска Америка, Советот за семејство, Конгрегацијата за божествено обожавање и дисциплина на светите тајни и Конгрегацијата за институти за посветен живот.
Откако папата Бенедикт Шеснаесетти се повлече од функцијата, Бергољо беше назначен за папа Франциск во 2013 година како 266-ти папа на Римокатоличката црква. Тој беше првиот језуитски папа и првиот од Јужна Америка и јужната хемисфера.
