Родителите во ирскиот град Грејстоунс се здружија за да им кажат на своите деца дека не можат да имаат паметен телефон до средно училиште. Здруженијата на родители низ осумте основни училишта во областа усвоија слоган без паметни телефони за да претставуваат обединет фронт против детското лобирање.
Многу е полесно да се каже не. Колку подолго можеме да ја зачуваме нивната невиност, толку подобро“, вели Лора Борн, која има дете во основно училиште.
Училиштата и родителите во Каунти Виклоу ја презедоа иницијативата минатиот месец поради загриженоста дека паметните телефони поттикнуваат анксиозност и ги изложуваат децата на материјал за возрасни. Тоа е редок пример цел град да презема заеднички активности за тоа прашање.
Доброволниот пакт е да се задржат паметните телефони на децата – дома, во училиште, насекаде – додека не влезат во средно училиште. Се надеваат дека ако се примени на сите деца во областа, ќе се намали притисокот од врсниците и ќе ја намали секоја огорченост.
Детството станува се пократко и пократко. Деветгодишните деца почнаа да бараат паметни телефони“, вели Рејчел Харпер, директорка на училиштето Сент Патрик, која ја предводи иницијативата.
Претходно училиштата ги забрануваа или ограничуваа уредите на нивна основа, но сепак го видоа ефектот на социјалните мрежи врз децата кои имаат телефони, но и како тоа ја поттикна љубопитноста на другите ученици.
Политиката ширум градот ја намалува можноста детето да има врсник со паметен телефон и родителите можат да го претстават слоганот како училишно правило. Тие го сакаат тоа – сега можат да ги обвинат училиштата, вели Харпер.
Иницијативата привлече интерес од здруженијата на родители во Ирска и во странство и го поттикна ирскиот министер за здравство, Стивен Донели, кој живее во близина на Грејстоунс, да ја препорача како политика на национално ниво.
Ирска може да биде и мора да биде светски лидер во обезбедувањето дека децата и младите нема да бидат цел и да не бидат повредени од нивните интеракции со дигиталниот свет. Мораме да им олесниме на родителите да ја ограничат содржината на која се изложени нивните деца“, напиша тој во „Ајриш тајмсs“ оваа недела.
Харпер вели дека пактот Грејстоунс произлегол од децата кои покажуваат нивоа на анксиозност само делумно што се припишуваат на адаптацијата од ерата на Ковид.
Училиштата дистрибуираа прашалници меѓу родителите, што доведе до состанок на засегнатите страни во заедницата и иницијатива наречена „потребно е село“. Не сите родители ќе им одбијат паметен телефон на нивните деца од основно училиште. Тоа е доброволно, но доволно се пријавиле за да создадат чувство на критична маса. Се надевам дека по линијата ќе стане нова норма, вели Харпер.
Ники Бари, која има 11-годишно дете во основно училиште, вели дека ударот бил моментален.
Овој слоган прави голема разлика во мојот живот. Ако знам дека 90% од класот се согласуваат, тоа ми ја олеснува работата да кажам не“, вели таа.
Бари сака договорот да се прошири на раните години од средното училиште со оглед на ефектот на паметниот телефон врз нејзиното 13-годишно дете.
Тоа беше пропаст на мојот живот, ја изгубив ќерка ми. Кога е вклучена технологијата, тие седат таму како роботи зафатени во овој свет на ТикТок или што и да е, вели Бери.
Десетгодишната Џејн Капатина, ученичка на Свети Патрик, прифатила да нема паметен телефон најмалку уште две години.
Би сакала едно, би сакал да им праќам пораки на моите пријатели. Но, не сакам да станам зависна од тоа“, вели таа.
Нејзината осумгодишна сестра Рејчел го одобрува пактот.
Фер е ако никој не може да го има“, вели таа.
