Во Витинија Азиска некој кнез Аквилин ужасно ги прогонуваше христијаните. Еднаш тој фати триста и седумдесет христијани и ги поведе со себе врзани на некое место каде што беше храмот на идолскиот Бог Посејдон.
Овде изопачениот кнез ги принудуваше да му се поклонат на идолот и да му принесат жртва. Иако кнезот му се закануваше со смрт на оној којшто нема да се покори на неговата заповед, ниеден христијанин не му се потчини. Во тој миг покрај храмот поминуваше еден чесен маж по име Парамон.
Тој застана крај толпата врзани луѓе и дозна за што се работи, па возвикна: „О колку невини праведници сака да заколи скверниот кнез затоа што не им се поклонуваат на неговите неми и мртви идоли!“
И Парамон го продолжи својот пат. Тогаш разјарен кнезот ги испрати своите слуги за да го убијат Парамон. Слугите го стигнаа, го фатија, па прво му го прободија со трн јазикот, а потоа го разголеа и така му го избодија целото тело. Свети Парамон Му ја предаде душата на Бога со молитва во срцето.
Потоа оние триста и седумдесет маченици, големи како синови Божји и невини како јагниња, беа убиени со меч, па преминаа во бесмртното царство на Господ Христос. Пострадаа во 250 година.
