Покрај речиси секојдневната опасност по сопствениот живот, работата на полициските службеници со себе носи и други предизвици – страшни сцени од сообраќајни незгоди, насилство или природни катастрофи кои се врежуваат во меморијата до крајот на животот. Ваквите глетки и ситуации се само дел од карактеристиките на службата, а за сета оваа работа, најчесто полициските службеници се негативно оценети и вреднувани во општеството – особено за време на пандемијата на коронавирусот.
Токму ова било и темата на текстот објавен лани на еден хрватски портал кој својата слава ја доживеа деновиве на социјалните медиуми – и тоа поради силната и емотивна порака која ја испраќа.
-Се извинуваме што ја работиме нашата работа. Ве молам, извинете, што станав од кревет во раните утрински часови, ја облеков мојата униформа и отидов на работа. Извинете што денес можеби вашиот пијан сопруг, син, мајка, девојка, дечко или татко ќе биде застанат на пат бидејќи возел пијан и ќе му биде одземена возачката дозвола. Извинете, ве молам, што можеби со моето застанување ќе го спасам него или некој друг на патот и што можеби заради мене тој нема да ги пополни страниците во весниците посветени на црна хроника. Простете луѓе, што ние полицајците си ја работиме својата работа.
Простете ни што секој пат кога ќе дојдеме на местото на уште една сообраќајна незгода имаме грчеви во стомакот и не облева страв по цело тело затоа што не знаеме што ќе видиме. Простете што и на +40 степени или -20 степени ние подеднакво функционираме – што на автопатите на кои се развива ненормална брзина се обидуваме да ги заштитиме беспомошните и повредените и што не дозволуваме на љубопитни луѓе да фотографираат незгоди правејќи пари од туѓата несреќа. Простете, што се обидуваме да го заштитиме достоинството на починатиот, но и на неговото семејство кое е завиено во црно и кое не сака овие фотографии да кружат низ медиумите и социјалните мрежи.
Семејно насилство
-Извинете ве молам, што кога ќе дојде пријава за семејно насилство не знаејќи што не чека зад затворените врати, дали тоа ќе биде куршум или нож, ние влегуваме и се обидуваме да ја спасиме жртвата. Простете, што и на дожд, ветер, сонце и студ со маски на лицето секојдневно стапуваме во контакт со потенцијални преносители на коронавирусот – без да имаме соодветна заштита. Простете ми што не ви дозволив да влезете со вашето семејство во ковид болницата и те одвоив 15 дена од саканите или за жал засекогаш.
Им се извинуваме на сите
Извинете за секој како што вие велите луд полицаец кој се однесувал со новинарите на груб начин и се обидувал да го заштити достоинството на болниот или починатиот. Се извинуваме за таквата ароганција, не знаевме дека е непочитување да молиме непознат човек да се тргне од местото каде се случила одредена трагедија. Извинете за секој ден поминат во служба, за смените кои траат бесконечно, за деновите кога ништо не сме јаделе или пиеле, кога не пржи сонце, или кога не дува ветер со часови. Извинете што сме ве навредиле сакајќи да им пружиме грижа на повредените. За секоја смена од безброј часови. За секој строг поглед. За секој ден кога мислиме дека е последниот ден кога ќе ги видиме нашите најблиски.
Ве молам извинете за овие постапки. Ете прифатете го нашето извинување и имајте на ум дека баш тој полициски службеник кој дрско го навредувате и понижувате – можеби токму тој ќе ви треба вам, на вашето семејство.
Се извинуваме што не сакаме да ви се извиниме за работата што ја работиме
И за крај, замислете барем на момент да не нема нас, полициските службеници – би било супер зар не? Вие ќе пиете безгрижно и ќе седнете зад волан, ќе возите неисправни автомобили, без возачки дозволи, ќе шетате со оружје во џебовите, ќе ги тепате вашите мајки, татковци, жени, синови, ќерки…Светот тогаш би бил совршен. Односно повеќе ќе е готов, отколку совршен. Е тогаш ќе живеете безгрижно, ќе седите дома и ќе се прашувате дали вашето дете ќе се врати дома од училиште. Дали ќе успее да помине улица од автомобилите кои возат 200км/ч. Девојките безгрижно ќе шетаат низ град и не би размислувале каков болесник може да ги најде на пат. Ќе биде тоа еден прекрасен свет, без грабежи, без грижи и без гужви.
И уште нешто, ви се извинуваме зошто не сакаме да ви се извиниме за работата која ја работиме.
