Дучица Максимовиќ (42), како и многу наши сонародници, сакаше да си ја испроба среќата со работа во „ветената земја“, Германија.
– Само благодарение на Бога, се вратив жива. Сè уште не сум сигурен дали сум здрав, ќе треба да потврдам, но ја споделувам својата приказна за да ги научам другите – вели Душица.
Нејзината приказна започнува во мај 2019 година, кога на прославата на нејзините родители, таа се сретна со братучед кој и понуди, се чинеше, единствена можност. Имињата во оваа приказна беа променети на барање на Душица со цел да се обезбеди анонимност на сите актери. И приказната оди вака:
– На прославата се сретнав со мојата братучед Драгана од Лазаревац. Таа ми спомена дека нејзината кума Сања и нејзиниот сопруг, по професија машински инженер, живеат во Германија и дека им треба помош околу детето.
Детето за кое би се грижела има две години, а тие ќе ми обезбедат плата, храна, сместување, како и патни трошоци и осигурување. Се двоумев исклучиво заради терапијата што ја примав на Институтот за ревматологија во Белград, каде веќе четири години требаше да се појавувам еднаш месечно.
Размислував за тоа, додека Сања инсистираше да одам и да останам шест месеци, иако имам право да останам со српски пасош најмногу 90 дена по ред.
Таа ме увери дека не треба да се грижам затоа што наводно има некаква врска на граничниот премин во Хрватска, како и дека ќе ги сноси трошоците за каква било казна што би можела да ја добијам. Откако му ја објаснив ситуацијата на мојот лекар, таа ми дозволи да патувам три месеци – вели Душица.
По многу перипетии и разговори со споменатата Сања со цел да ги координира датумите, беше постигнат договор Драгана да дојде во Германија на крајот на август и да остане до први октомври, а потоа да дојдат во Србија со автомобил седум дена, каде сите ќе ги завршат своите обврски.
А потоа сите заедно да се вратиме во Германија, каде Душица треба да остане до Велигден следната година. Сања и ’спомена на Душица дека таа и нејзиниот сопруг имаат месечен приход од околу 10 000 евра, така што нивните финансии не се проблем.
– Денот на моето заминување го потврдивме на 18 август, со тоа што сопругот на Сања ми резервираше и плати карта за 25 август. На постојката кај Сава центар, поаѓањето беше во 00:05 часот. Ми испратија билет преку е-пошта и повеќепати потенцираа дека поаѓањето е во недела навечер.
Ниту јас, ниту тие, во толпата, не забележавме дека билетот е за во сабота, а не за во недела навечер, а платив и осигурување од 4.000 динари, за што ми ветија дека ќе ми вратат.
Дури кога се обидов да се качам во автобусот, возачот ми укажа дека мојот билет важел за претходниот ден. Се обидов да контактирам со Сања, но таа веќе не беше на Интернет, па се вратив дома. Сања ги виде пораките дури следното утро.
Сопругот на Сања повторно ми резервираше билет за Манхајм. Па така јас на 28.8. повторно тргнав, од Белград преку Загреб до Германија – вели Душица.
По многу трансфери и доцнења поради распоредот на автобусите, што, како што рече, ја разлутило Сања, Душица конечно едвај пристигна во Лудвигсхафен, што беше и крајна цел. Таа пристигнала околу два и пол часот наутро, а на станицата ја пречекал сопругот на Сања.
-Сите спиеја и тој веднаш отиде и си легна. Во нивната спална соба има голема бања. Значи, нема туширање додека не станат, а јас сум уморна и испотена од патот, додека надвор е 30 степени. Во малиот ходник имаа помала бања, до која имав пристап и во која има само мијалник.
По три дена постојано седење, конечно барем малку се истегнав, во надеж дека ќе се истуширам наутро и малку ќе се освежам. Осум и половина, сите станаа, сепак, тие веднаш ги продолжија своите обврски, така што немаше време да го сторам тоа што го планирав.
Сања го придружуваше својот 10-годишен син на екскурзија, а јас веднаш се погрижив за помладиот, поради што дојдов. Дури околу три часот попладне успеав конечно да се бањам.
Со мене, нивниот син Иван имаше врвен третман и секогаш знаев како да го смирам, да го хранам и сè друго. Направив многу други работи што не се во мојот опис на работата. Јас готвев иако тоа не беше дел од договорот.
Се на се, имав околу два часа слободно време на ден и најмногу го поминував седејќи на скалите, плачејќи и одбројувајќи ги деновите до моето враќање во Србија – вели Душица, додавајќи дека договорот бил таа да спие на каучот во дневната соба.
Тоа така и беше, со тоа што целото семејство остануваше во днецн сè додека не си легнуваа, околу полноќ, па Душица постојано била истоштена.
Првиот сериозен нфликт настанал кога Сања се пожалила на Душица на лошиот третман кон нејзиниот постар син.
-Дали знаевте дека имам две деца и дека треба да се грижите за нив? – ми рече и ме остави во шо к затоа што јасно се согласивме дека мојата обврска е само помладиот, Иван. Кога и го кажав тоа, таа ми викна:
– Оди сега! Излези од станот!
Јас тоа сакав и да го направам, но сопругот на Сања ме молеше да не ги напуштам, па затоа попуштив. Неколку дена подоцна дознав дека мојот сопруг имал сериозна соо браќајна не среќа, но за среќа преживеал. Сања воопшто не се воз немири поради тоа, туку само ладно коментираше: „Па, барем тој е жив“. Бев шо кирана – вели Душица.
-Сања го исцеди и последниот атом на енергија од мене, и кога конечно влеговме во автомобилот и се упативме кон Србија, ми се раздени.
Работев за плата од 500 евра, далеку под пазарната цена. На крајот, дури ми останаа должни околу 150 евра. Кога културно ги прашав за тоа преку Вибер, прво ме блокираше сопругот на Сања, а потоа и Сања по неколку дена.
Душица вели дека решила да ја сподели својата приказна со луѓето со цел да привлече внимание на опа сностите од илегално работење во странство, дури и кога тоа се прави преку познати.
Извор: https://zena.blic.rs/porodica/dusica-je-iz-srbije-krenula-da-bude-dadilja-u-nemackoj-srpskoj-porodici/k1km7qj
https://galama.club/2020/09/23/dushitsa-zaminal-vo-germanija-da-raboti-kako-dadilka-srekna-sum-shto-sum-zhiva-plachev-postojano/?fbclid=IwAR2X65jS-NaPvxU4yd1RTW4twYFNGR0p1CIlBQafGbTufrfcQs3cnuxJlIQ
